Beschrijving: Six Man, Texas: geregisseerd door Alan Barber. Met Bennie Cotton, Matt Cox, Granger Huntress en Pete Laney. Six Man, Texas is een verhaal over toewijding en overleven en de ware betekenis van gemeenschap. Tegen de achtergrond van krimpende plattelandseconomieën worstelen de kleinste scholen in Texas met de druk om zich te consolideren met grotere scholen en hun deuren te sluiten. Omdat er te weinig studenten zijn voor het reguliere elfmansvoetbal, spelen Texas-scholen zoals Aquilla en ruim honderd andere een zesmansversie. Dit snelle, hoog scorende spel is verre van ingekrompen voetbal, het is een krachtige culturele connectie. In Six Man-steden zijn de scholen cruciale gemeenschapscentra en woont vrijwel iedereen de spelen bij, waarbij de spelers als hun eigen familie worden beschouwd. Three Way School is typerend voor veel scholen op het platteland van Texas, met één uitzondering: er is geen stad. Three Way zit alleen in een veld omringd door duizenden hectares katoen. Er zijn geen levensvatbare steden meer in het Three Way-district, en de school heeft sinds 1945 vijf landelijke schooldistricten geconsolideerd. Nu raakt de Three Way School zelf langzaamaan zonder studenten en heeft ze moeite om de deuren open te houden ondanks de dalende inkomsten en stijgende kosten. Na ruim vijftig jaar lang vele honderden Texanen op het platteland te hebben opgeleid, studeert Three Way af in de laatste hogere klas ooit, twee meisjes en zes jongens, waarmee een einde komt aan generaties van trots en continuïteit in de gemeenschap. In Centraal-Texas verliest Aquilla al tientallen jaren langzaam bevolking. Vóór de Tweede Wereldoorlog had Aquilla banken, restaurants, warenhuizen, een kuuroord, twee scholen en een spoorlijn die mensen en katoen van de vlakten naar de kust van Texas vervoerde. Tegenwoordig zijn er nog maar 136 mensen over die een school, een katoenjenever, een postkantoor en de traditie van Six Man Football ondersteunen. Maar op de Aquilla High School hebben zeven senioren, die sinds de kleuterschool samen aan de zijlijn hebben gespeeld en gevochten, een droom: hun stad op de kaart zetten en naam maken. Elke week wordt het team alleen maar beter en beter, en ze zien de belofte van de play-offs aan de horizon. Ondanks een cruciaal verlies halverwege het seizoen eindigen ze als tweede in hun district en halen ze pas de derde keer in bijna 30 jaar de play-offs. Maar nu worden ze geconfronteerd met een team dat hen vroeg in het seizoen vreselijk in verlegenheid bracht. Kunnen ze de geesten van hun eerdere nederlaag van zich afschudden en er helemaal voor gaan? En kunnen ze winnen wat echt telt? Kunnen de steden van Six Man, Texas hun scholen openhouden en het enige spel blijven spelen dat hun kleine gemeenschappen verenigt en definieert??